ΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: Α) ΚΑΘΟΛΙΚΟΥ ΝΑΟΥ “AGNUS DEI”, Β) ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΚΑΙ Γ) ΝOΣOΚOΜΕΙOΥ.
Ήδη από τον 19ο αιώνα οργανώθηκε η μικρή καθολική κοινότητα στη Ρόδο, με σχολείο και γηροκομείο. Το 1897 ο Πάπας Λέων ΧΙΙΙ ανεξαρτοποίησε και αναβάθμισε την αποστολή της Ρόδου που μέχρι τότε ανήκε στην Κωνσταντινούπολη και την αναβάθμισε Prefettura Apostolica.
Μετά την ιταλική κατάληψη των νησιών η καθολική Εκκλησία αναβάθμισε το ρόλο της, συντάχθηκε με τον ιταλικό ιμπεριαλισμό, αποδέχθηκε το φασισμό και σιώπησε στην προσπάθεια εξόντωσης της ορθόδοξης Εκκλησίας από τον Lago και τον De Vecchi. Στις 28/3/1928 χρίστηκε ο πρώτος ρωμαιοκαθολικός αρχιεπίσκοπος Ρόδου ο πατήρ Gianmaria Castellani. Το 1938 τον διαδέχθηκε ο πατήρ Ambrogio Acciari, που ήταν και ο δεύτερος και τελευταίος καθολικός αρχιεπίσκοπος Δωδεκανήσου.
Η κατασκευή μεγάλων ναών πολύ μεγαλύτερους από τις ανάγκες εκκλησιασμού των πιστών δείχνει την ανάγκη των Ιταλών για εντυπωσιασμό και προσπάθεια να θεωρηθεί η μικρή καθολική κοινότητα ίση με τους ορθοδόξους. Με την ιταλική κατάληψη των νησιών η καθολική Εκκλησία αναβάθμισε το ρόλο της, συντάχθηκε με τον ιταλικό ιμπεριαλισμό, αποδέχθηκε το φασισμό και σιώπησε στην προσπάθεια εξόντωσης της ορθόδοξης Εκκλησίας από τον Lago και τον De Vecchi.
Το 1928 έγινε η σύνταξη και θεσμοθέτηση του πρώτου ρυθμιστικού σχεδίου της πόλης της Κω (Boll. Uff., D.G. 234 της 17ης/12/1928). Είχε προγραμματισθεί ήδη η κατασκευή του μεγαλύτερου οικοδομικού συγκροτήματος στην Κω: τα Βασιλικά Σχολεία Αρρένων-Θηλέων, Η εκκλησία Agnus Dei και το νοσοκομείο.
Όπως και όλα τα προσεισμικά ιταλικά κτήρια της Κω μελετήθηκαν στη Ρόδο, έδρα της Διεύθυνσης Δημόσιων έργων το 1926, από τον αρχιτέκτονα Florestano di Fausto και τον πολιτικό μηχανικό Carlo Buscaglione, στo πλαίσιο αποφάσεων που πήρε το 1925 ο Κυβερνήτης M. Lago.
Με το κυβερνητικό διάταγμα της 15ης/6/1925 έγινε η απαλλοτρίωση των οικοπέδων για την κατασκευή του ναού Agnus Dei δηλαδή ο Αμνός του Θεού, εκεί που βρισκόντουσαν τα Οθωμανικά νεκροταφεία. Το έργο χρηματοδοτήθηκε από την Εθνική Ένωση Ιταλών Ιεραποστόλων, σε σχέδια των αρχιτεκτόνων Florestano di Fausto και Rodolfo Petracco.
Το 1925 άρχισε ο καθαρισμός του χώρου και οι ανασκαφές για την κατασκευή του κτηριακού συγκροτήματος που ολοκληρώθηκε την περίοδο 1929, στις 26/5/1929 έγιναν τα επίσημα εγκαίνια της εκκλησίας και των ιδρυμάτων παρουσία του κυβερνήτη του καθολικού αρχιεπισκόπου των θρησκευτικών και στρατιωτικών αρχών.
Ο ναός σχεδιάστηκε λεπτομερώς με ένα μεγάλο καμπαναριό. Δημιουργήθηκε ένας ημιυπόγειο χώρος εκδηλώσεων (η σημερινή αίθουσα της «Πνευματικής Εστίας»), για τις ανάγκες συγκεντρώσεων και άλλων μαζικών δραστηριοτήτων της Εθνικής Ένωσης Ιταλών Ιεραποστόλων (A.N.M.I.).
Το 1934 μετά τον σεισμό κατασκευάστηκε το πρεσβυτέριο, το 1936 κατασκευάσθηκε μπροστά και η κρήνη έτσι ολοκληρώθηκε ο ναός όπως τον βλέπουμε σήμερα.
Αμέσως μετά την ενσωμάτωση τα σχολεία και το νοσοκομείο πέρασαν στο ελληνικό κράτος, ο ναός πέρασε στην ορθόδοξη εκκλησία. Το μεγάλο καμπαναριό υψηλότερο απ’ όλα τα κτήρια της πόλης γκρεμίστηκε το 1949 όταν διοικητής Κω ήταν ο ταγματάρχης Γεώργιος Κουρούκλης. Το σύμβολο του Αμνού του Θεού αφαιρέθηκε, όταν ο Ναός έγινε ορθόδοξος. Σήμερα στη θέση του βρίσκεται ένα καλαίσθητο σύμβολο του Ευαγγελισμού, δημιουργία του αείμνηστου Αντώνη Καρδούλια. Είναι έδρα της Μητρόπολης Κω – Νισύρου.
Από το βιβλίο μου: Η Κως μέχρι τον μεγάλο σεισμό του 1933. https://www.koshistory.gr/readingroom
Comentarios