Το τάγμα των ιπποτών του Αγίου Ιωάννη, της Ιερουσαλήμ αποτελούνταν από μοναχούς νοσοκόμους πολεμιστές.
Η προέλευση του Τάγματος ξεκίνησε στην Ιερουσαλήμ σε ένα ίδρυμα εμπόρων και ναυτικών από το Αμάλφι, γύρω στο 1070, τους παραχωρήθηκε από τον Χαλίφη της Αιγύπτου κοντά στην εκκλησία της S. Maria Latina και της γειτονιάς της χώρος δράσεις τους.

Ιερουσαλήμ. S. Maria Latina.
Δημιουργήθηκε ένα είδος νοσοκομειακής αδελφότητας, σύντομα οργανώθηκε εκεί ξενώνας για τη φροντίδα και τη διατροφή των προσκυνητών που μετά από μακρινά και επικίνδυνα ταξίδια, πήγαιναν να προσευχηθούν στον Πανάγιο Τάφο. Η ίδρυση αυτού του «Sacra domus hospitalis» οφείλεται, σύμφωνα με την παράδοση και τις πληροφορίες που περιέχονται στο περίφημο Historia rerum in partibus transmarinis gestarum, που συνέθεσε στα τέλη του 12ου αιώνα ο Γουλιέλμος της Τύρου, αρχιεπίσκοπος της πόλης αυτής από το 1175. Ιδρυτής ήταν Gerardο Sasso (c. 1040 – 3/9/1120), γνωστός σαν Gérard de Martigues.

Ο ιδρυτής Gerardο Sasso
Το πρώτο παπικό έγγραφο που σχετίζεται με το Τάγμα είναι ένα προνόμιο που παραχώρησε ο Πάπας Pasquale II, που χρονολογείται στο 1113, το οποίο επιβεβαιώνει προηγούμενες παραχωρήσεις στο Τάγμα, μαρτυρώντας έτσι έναν ήδη ζωντανό και δομημένο θεσμό.

Ο Πάπας Pasquale II
Η κατάκτηση των Ιερών Τόπων από τους Σταυροφόρους του πρίγκιπα Godfrey of Bouillon το 1099 βρήκε το Νοσοκομείο να λειτουργεί ήδη στην Ιερουσαλήμ και το Τάγμα, αν και δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί επίσημα σύμφωνα με τους κανονικούς κανόνες, ήταν ήδη ενεργό και πλήρως λειτουργικό.
Το Τάγμα ακολούθησε τα γεγονότα του Λατινικού Βασιλείου της Ιερουσαλήμ μέχρι τη διάλυσή του. Μετά από σύντομη παραμονή στην Κύπρο, εγκαταστάθηκε στη Ρόδο το 1310, για να την εγκαταλείψει μετά την ήττα του το 1522. Στη συνέχεια μεταφέρεται στη Μάλτα, από όπου εκδιώχτηκε το 1798, μετά την κατάκτηση του νησιού από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Τελικά, μετά από μια περίοδο περιπλάνησης, η έδρα του Τάγματος είναι πλέον μόνιμα εγκατεστημένη στη Ρώμη.
Τα μέλη του Τάγματος προέρχονταν από όλες τις καθολικές χώρες τις Ευρώπης. Κατέλαβαν με δόλο τη Βυζαντινή Επαρχία της Ρόδου το 1309 και έμεινα μέχρι το 1522.



Foulques de Villaret. Ο Μεγάλος Μάγιστρος που κατέλαβε την Ρόδο.

Gigliato του Μεγάλου Μαγίστρου GIOVANNI ROGER DE PINS. Οι πέντε σταυροί στο οπισθότυπο σύμφωνα με την Καθολική Εκκλησία συμβολίζουν πέντε από τις Ιερές Πληγές που, σύμφωνα με τη Βίβλο, υπέστηκε ο Ιησούς κατά τη σταύρωσή του: στους καρπούς και τα πόδια, από καρφιά και στο πλάι, από μια λόγχη.

Φανταστική αναπαράσταση της Λότζιας του Αγίου Ιωάννη στη Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου. Ο ιππότης Louis de Craon ανακοινώνει στον Μεγάλο Μάγιστρο Pierre d'Aubusson την έλευση του οθωμανικού στόλου του Μωάμεθ Β΄(1480) του Bernard Eugène Antoine Rottiers.

Οι Τουρκικές δυνάμεις προετοιμάζονται για μάχη έξω από τα τείχη της Ρόδου το 1480, από το «A History of the Siege of Rhodes», του Guillaume Caoursin, 1483

Οι ιππότες μετατράπηκαν σε πολεμιστές – μοναχοί χρηματοδοτούνταν από τα καθολικά κράτη της δύσης και μάχονται κατά των μουσουλμάνων και ιδίως κατά των τούρκων αλλά στο τέλος ηττώνται απ’ αυτούς.

Τοιχογραφίες από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Χωστού στη Φιλέρημο της Ρόδου. Πάνω, τα Πάθη του Ιησού Χριστού. Κάτω, πάνοπλα κρανία και θυρεοί του τάγματος. Ο Θάνατος νικάει ιππότη του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη. Tου Bernard Eugène Antoine Rottiers.

Η περίτεχνη πλαϊνή θύρα του Νοσοκομείου των Ιπποτών στη Ρόδο (Σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο Ρόδου). Tου Bernard Eugène Antoine Rottiers.


Ο Philippe de Villiers de L'Isle-Adam τελευταίος Μεγάλος Μάγιστρος της Ρόδου με τους ιππότες του εγκαθίσταται στην Μάλτα το 1530. Του René Théodore Berthon.

Το 1522 οι ιππότες μαζί με 4-4500 Έλληνες[6]. αναχώρησαν από τα Δωδεκάνησα αλλά δεν έπαψαν ποτέ να ενδιαφέρονται γι’ αυτά. Μετά την εγκατάσταση τους στη Μάλτα οργάνωσαν το κράτος τους και έφτιαξαν τον στόλο τους. Δρούσαν σε όλη την μεσόγειο και έγιναν οι τρομεροί Μαλτέζοι πειρατές και κουρσάροι που προκαλούσαν μεγάλες ληστείες και εγκλήματα στα οθωμανοκρατούμενα νησιά του Αιγαίου. Στα Δωδεκάνησα είχαν καταφύγιο στη Μαλτεζάνα της Αστυπάλαιας.

Πολεμικό πλοίο της Μάλτας

Πολεμικό πλοίο της Μάλτας

Κατάληψη τουρκικού πολεμικού πλοίου στο κανάλι της Μάλτας. Bailli Russo 25 /January/1652

Ο τάφος του Μεγάλου Μαγίστρου Robert de Julliac έχει μετατραπεί σε δεξαμενή με τρεις κρήνες, στην εκκλησία των Φραγκισκανών που είχε μετατραπεί σε τζαμί, στο ίδιο συγκρότημα με τα δημοτικά λουτρά της Ρόδου (Γενί Χαμάμ). Οθωμανοί ετοιμάζονται για την προσευχή τους. Tου Bernard Eugène Antoine Rottiers.

Ο τάφος του Μεγάλου Μαγίστρου Fabrizio del Carretto. Tου Bernard Eugène Antoine Rottiers.
Οι ιππότες πάντα προσπαθούσαν να ξαναγυρίσουν στα Δωδεκάνησα. Δημιουργήθηκε και κίνημα από τον Μητροπολίτη Ευθύμιο όμως απέτυχε και τον σκότωσαν οι Οθωμανοί.
Το Τάγμα εμφανίστηκε το έτος 1823 και προσέφερε για δανεισμό το ποσό των 10.000.000 φράγκων, οι διαπραγματεύσεις μάλιστα είχαν προχωρήσει σε τέτοιο σημείο που υπεγράφη και σχετικό προσύμφωνο δανειακών συμβάσεων μεταξύ του Τάγματος και της Ελληνικής Αντιπροσωπείας που ήταν επικεφαλής του Γάλλου Ζουρντέν, που συμπωματικά. .. ήταν και μέλος του Τάγματος! Κατά τις διαπραγματεύσεις το Τάγμα των Ιπποτών της Ρόδου δήλωνε πλέον ότι θα αναγνώριζε την ανεξαρτησία του Ελληνικού έθνους και ότι θα συνέτρεχε δυναμικά σε κοινό αγώνα κατά των Οθωμανών. Σαν αντάλλαγμα το Τάγμα ζητούσε να του παραχωρηθούν τα νησιά Ρόδος, Κάρπαθος και Αστυπάλαια μετά την απελευθέρωσή τους και ζητούσαν επίσης την προσωρινή κατοχή της Σύρου και των Οινουσών, μέχρι να απελευθερωθεί η Ελλάδα. Η πρόταση αυτή όμως του Τάγματος απερρίφθη γιατί θεωρήθηκε ότι οι προτεινόμενοι όροι ήταν εμφανώς ασύμφοροι, αφού από τα προσφερόμενα 10.000.000 φράγκα στο Κοινό Ελληνικό Ταμείο θα εισέρρεαν μόνον 4.000.000 φράγκα (τα υπόλοιπα θα παρέμεναν εις τας χείρας του τάγματος … για τον κοινό αγώνα κατά των Οθωμανών Αγώνα) αλλά και επειδή ο Αγγλόφιλος Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος απέβλεπε στον προσανατολισμό του επαναστατημένου έθνους προς την Αγγλία. Κατόπιν τούτων προκρίθηκε η πρότασή του για δανεισμό από τη χώρα αυτή. Η προσφορά του Τάγματος, που τότε δεν διέθετε στρατιωτική δύναμη, θεωρήθηκε ότι ήταν άνευ αντικειμένου αλλά και σκόπιμη και επέβλεπε κυρίως στην «ανάσταση» του δια μέσου του αγώνα των Ελλήνων[1].
Τον 'Οκτώβριο του 1827 ο λόρδος Th. Cochrane[2], αντιναύαρχος του ελληνικού στόλου, περνώντας από τη Νάξο, πρότεινε στους Δημογέροντες της να υψώσουν τα νησιά του Αιγαίου τη σημαία των Ιωαννιτών Ιπποτών, δηλαδή ουσιαστικά να συντελέσουν τον εδαφικό εκείνο χώρο, όποιος τους ήταν απαραίτητος για να επανέλθει το ιπποτικό κράτος που από το 1798, με την απώλεια της Μάλτας, είχε πάψει να υφίσταται. Ο Κόχραν ισχυρίστηκε αργότερα, ότι προχώρησε στην ενέργεια
του αύτη, επειδή, σύμφωνα με την αντίληψή του, τα νησιά του Αιγαίου δεν θα περιλαμβάνονταν στα όρια του νέου Ελληνικού Κράτους και υπήρχε κίνδυνος να ξαναγυρίσουν στην κυριαρχία των Τούρκων.

Ο ναύαρχος λόρδος Th. Cochrane
Κατά τη γνώμη του μάλιστα, οι Ιππότες, με τον τρόπο αυτό, θα ήταν σίγουροι σύμμαχοι και υπερασπιστές τους ενάντια στους Τούρκους.
Η πρόταση αυτή προκάλεσε αντιδράσεις, τόσο απ' την πλευρά της Ελληνικής Κυβέρνησης, όσο και από τους Νησιώτες, τελικά όμως δεν είχε συνέχεια.
Τελευταία επαφή με τους Ιππότες ήταν όταν ο Καποδίστριας αγόρασε το παλιό τους νομισματοκοπείο που μετέφερε στην Αίγινα και έκοψε τα πρώτα Ελληνικά νομίσματα τους Φοίνικες.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ
Στη νεότερη ιστορία οι Ιταλοί εκμεταλλεύτηκαν το καθολικό τάγμα των ιπποτών και διακήρυξαν ότι είναι οι συνεχιστές τους. Ανέδειξαν την ιστορία τους και αντέγραψαν τα σύμβολα τους όπως ο διχαλωτός οκτάγωνος σταυρός. Υπήρξαν δεκαεννέα Μεγάλοι Μάγιστροι, οι περισσότεροι ήταν γαλλικής καταγωγής μόνο τρείς ήταν Ιταλοί. Οι Ιταλοί μεγάλοι μάγιστροι ήταν: ο Riccardo Caracciolo 33ος. Ο Giovanni Battista Orsini, ή Jean-Baptiste des Ursins 39ος. Ο Fabrizio del Carretto 43ος.

Ο Ιταλός βασιλιάς Vittorio Emanuele 3ος με στολή των ιπποτών της Ρόδου. Πίνακας που βρισκόταν στο παλάτι των ιπποτών.
Αλλά και οι ιππότες που πλέον είχαν την έδρα τους στη Ρώμη ενδιαφερόντουσαν. Έκαναν διάφορες δωρεές και ανέλαβαν το ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΑΝΤΙΑΣ "OSPIZIO DEI CAVALIERI" Γεωργικό Ινστιτούτο των Αρμενίων Ορφανών. Το 1924 το τάγμα των ιπποτών του Αγίου Ιωάννη απέκτησε το ινστιτούτο από τους Γάλλους freres des ecoles Chretiennes. Το 1925 σε συνεργασία με την Α.Ν.Μ.Ι. και το ιταλικό θρησκευτικό τάγμα Figli della Divina Providenza di Don Orione επαναλειτούργησε το ινστιτούτο, το οποίο ονομάστηκε “OSPIZIO DEΙ CAVALIERI” (Άσυλο των Ιπποτών) προς τιμή των ιπποτών. Μ' αυτή την ενέργεια πραγματοποιήθηκαν δύο στόχοι, η επανεμφάνιση μετά από τέσσερις αιώνες των ιπποτών του Αγίου Ιωάννη στη Δωδεκάνησα και η ανάληψη της διοίκησης του ασύλου από μία «καθαρόαιμη» ιταλική θρησκευτική οργάνωση[3].


Το “OSPIZIO DEΙ CAVALIERI” στην Ακαντιά.
ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΙΩΑΝΝΙΤΩΝ ΣΤΗ ΡΟΔΟ
Το 1928 οι Ιππότες στο Προσκυνηματικό ταξίδι στα Ιεροσόλυμα επισκέφθηκαν την Κω και τη Ρόδο. Οι ιταλικές αρχές τους επιφύλαξαν μεγάλη υποδοχή.

Ο Μεγάλος Μάγιστρος Ludovico Chigi Albani della Rovere το 1928 στην πύλη του Carmadino στο κάστρο της Κω.
Στις 16- 20 Σεπτεμβρίου 1931 στο Congresso eucaristico-mariano. Ρόδος 16-20/9/1931 που μετέφεραν το αντίγραφο της εικόνας της προστάτιδας του τάγματος της Παναγίας Madonna del Fileremo,“Vergine di tutte le Grazie”, Η Παναγία της Φιλερίμου, γνωστή και ως «Παναγία όλων των Χάριτων». Μια βυζαντινή εικόνα του 9ο-10ο αιώνα μ.Χ. που σήμερα βρίσκεται στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης στο Cetinje στο Μαυροβούνιο.

Το μοναστήρι της Φιλερήμου.

Γραμματόσημα του 1999 με θέμα την Παναγιά της Φιλερήμου.

Η Παναγιά της Φιλερήμου.
Την εικόνα μετέφεραν οι ιππότες επικεφαλής τον Πρίγκιπα και Μέγα Διδάσκαλο του Κυριάρχου Στρατιωτικού Τάγματος της Μάλτας Ludovico Chigi Albani della Rovere[4].

Ludovico Chigi Albani della Rovere

Ludovico Chigi Albani della Rovere


Ο Ludovico Chigi Albani della Rovere στον ναό του San Giovanni στη Ρόδο.


Ο Mario Lago και ο Μεγάλος Μάγιστρος Ludovico Chigi Albani della Rovere στο παλάτι των ιπποτών το 1931 με στολές των ιπποτών.
Κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής η εικόνα βρέθηκε στη Ρωσία, η κυβέρνηση της Ρώμης είχε ζητήσει από τη Ρωσία να πάρει πίσω την εικόνα για να αποκαταστήσει την αρχαία λατρεία στον όρος Φιλέρημος. Αλλά η Μόσχα, δεν μπόρεσε να εντοπίσει το πρωτότυπο και έστειλε ένα αντίγραφο το 1925, πιθανότατα φτιαγμένο για τον Τσάρο Νικόλαο Α' γύρω στο 1852. Αυτό έγινε ευπρόσδεκτο στον ανακατασκευασμένο ναό της Φιλερήμου, που ανατέθηκε στους Φραγκισκανούς ιερείς της Ασίζης. Ένα άλλο αντίγραφο, φτιάχτηκε το 1931 από τον Ιταλό Carlo Cane στο πρότυπο του ρωσικού και διακοσμημένο με την επιγραφή «Ave Maria», εγκαταστάθηκε στο καθεδρικό ναό του Αγίου Ιωάννη στη Ρόδο. Ακόμη και τα αντίγραφα, όμως, έμελλε να περιπλανηθούν όπως το πρωτότυπο. Το «ιταλικό» μάλιστα μεταφέρθηκε αργότερα στο ναό της Φιλερήμου, όπου βρίσκεται ακόμα. Ενώ το «ρώσικο», όταν η Ρόδος πέρασε στην Ελλάδα το 1948, μεταφέρθηκε στην Ιταλία στη Βασιλική Santa Maria degli Angeli στην Ασίζη. Εδώ στις αρχές Σεπτεμβρίου τα μέλη του Τάγματος συναντώνται για προσκύνημα.
Το 1834, το Τάγμα εγκατέστησε νέο αρχηγείο στη Ρώμη. Το 1879 ο πάπας Λέων ΙΓ' ονόμασε νέο μεγάλο μάγιστρο του Τάγματος. Από αυτό το σημείο και μετά, το Τάγμα μετατράπηκε σε ανθρωπιστικό και θρησκευτικό οργανισμό ως το "Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα του Ξενώνα του Αγίου Ιωάννη" που αναπτύσσει δράση σε πολλούς διεθνείς οργανισμούς ενώ συμμετέχει και στα Ηνωμένα Έθνη ως μέλος-παρατηρητής. Οι ιατρικές και φιλανθρωπικές δραστηριότητες του Τάγματος, που αναπτύχθηκαν σε μεγάλη κλίμακα κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εντατικοποιήθηκαν και επεκτάθηκαν κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο υπό τον μέγα μάγιστρο Ludovico Chigi Albani della Rovere. Το 1961 το Τάγμα αναγνωρίστηκε από την Αγία Έδρα ως «Κυρίαρχο Στρατιωτικό, Νοσοκομειακό Τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, της Ρόδου και της Μάλτας. Εκδίδει δικά του διαβατήρια, νόμισμα, γραμματόσημα, ακόμα και πινακίδες κυκλοφορίας οχημάτων.
Το μότο του είναι: Pro Fide et Utilitate Hominum Για την πίστη και το καλό της ανθρωπότητας.
Στην Ρόδο μετά την ενσωμάτωση το 1948 οι ιππότες έρχονται συχνά όπου εγκαινιάζουν εκθέσεις και άλλες εκδηλώσεις.
Το 1999 επισκέφθηκε την Ρόδο ο Μεγάλος Μάγιστρος Andrew Bertie Το 2014 για το εκλογοαπολογιστικό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε 14-16 Φεβρουαρίου με την συμμετοχή 480 εκπροσώπων και του τότε (είχε προηγηθεί επίσκεψη το 2009) Μεγάλου Μαγίστρου Matthew Festing. Οι Ιωαννίτες εξέλεξαν τους εκπροσώπους του τάγματος πλην του ισόβιου Μεγάλου Μάγιστρου ενώ τέλεσαν λειτουργία στον καθολικό ναό του Αγίου Φραγκίσκου[5]

Η έπαυλη του Μεγάλου Μαγίστρου στη Ρώμη.

Το σημερινό έμβλημα του τάγματος

Τρία αεροπλάνα του Κυρίαρχου Στρατιωτικού Τάγματος της Μάλτας πετούν πάνω από τον ουρανό της Ρώμης κοντά στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό το 1947.
Αναμνηστικό γραμματόσημο σε συνεργασία Ιταλίας, Βατικανού και Τάγματος, για τα εκατό χρόνια της Ιταλικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Διακρίνονται τρία τρικινητήρια αεροσκάφη Savoia-Marchetti SM82, γνωστά ως Marsupiale, τα οποία φέρουν τα διακριτικά SMOM (Sovrano Militare Ordine Malta) διότι σύμφωνα με τους όρους που περιέχονται στη Συνθήκη Ειρήνης του Παρισιού της 10ης Φεβρουαρίου 1947 για τον ιταλικό οπλισμό, η Ιταλική Πολεμική Αεροπορία έπρεπε να μειωθεί σε 200 κατ' ανώτατο όριο μαχητικά και αναγνωριστικά αεροπλάνα και 150 μεταφορικά αεροσκάφη, με μέγιστο δυναμικό ανδρών 25.000. Απαγορεύεται επίσης η κατασκευή ή η αγορά βομβαρδιστικών αεροσκαφών.
Η Ιταλική Πολεμική Αεροπορία παρέδωσε 39 αεροσκάφη SM82 στο Κυρίαρχο τάγμα της Μάλτας (SMOM) τα οποία θα μπορούσαν έτσι να συνεχίσουν να πετούν με τα διακριτικά του Τάγματος σε πολυάριθμες επεμβάσεις έκτακτης ανάγκης, συμπεριλαμβανομένου του σεισμού στο Αγκαντίρ στο Μαρόκο το 1960.

Ιταλικό μεταγωγικό αεροπλάνο Savoia-Marchetti SM.82 Marsupiale με τα αναγνωριστικά του Τάγματος που βρίσκεται σήμερα στο αεροπορικό μουσείο της Ιταλίας στο Vigna di Valle, στη λίμνη του Bracciano.

Ένα σκούδο (αναμνηστικό) με το οικόσημο του Μεγάλου Μαγίστρου John Timothy Dunlap

18/10/2024. Ο Μεγάλος Μάγιστρος John Timothy Dunlap παρασημοφορείται από την Πρόεδρο της ελληνικής δημοκρατίας
Κατερίνα Σακεραλλαροπούλου.
Η τελευταία επίσκεψη αξιωματούχου στη Ρόδο είναι ο Μεγάλος Μάγιστρος John Timothy Dunlap που ήλθε τον Οκτώβριο/2024 για να ανακαινίσει τμήμα του παλατιού των Ιπποτών στη Ρόδο και να εγκαινιάσει μια έκθεση για τους Ιππότες.
[1] Ένωση Ροδίων Αθηνών Πειραιώς. - Παπαχριστοδουλου Χ. Ι. Ιστορία της Ρόδου – Από τους Προιστορικούς χρόνους έως την Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου 1948 – Β έκδοση συμπληρωμένη. σσ.457-458.
[2] Αμπατζή Ε. Α. (1979). Ο Κόχραν, οι Ιωαννίτες και το Αιγαίο στα 1827. The Gleaner, 15, 75–100. https://doi.org/10.12681/er.354
[3] Κογιόπουλος Κ. Ιστορία της υγείας στα Δωδεκάνησα το α’ μισό του 20ου αιώνα. Ρόδος 2005. σσ. 69 -75.
[4] Ο πλήρης τίτλος του ήταν 8ος πρίγκιπας di Farnese και di Campagnano, 4ος πρίγκιπας di Soriano, 8ος δούκας di Ariccia και di Formello, Marchese di Magliano Pecorareccio, κληρονομικός στρατάρχης της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας και φύλακας του κοκλάβιου. Ο Chigi ήταν υπεύθυνος για τρία παπικά κονκλάβια. Ήταν επίτιμο μέλος της Ποντιφικής Ακαδημίας Επιστημών.
[5] Πηγή: Νατάσα Παμπρή www.dimokratiki.gr 20 Οκτωβρίου 2024.
[6] Παπαχριστοδουλου Χ. Ι. Ιστορία της Ρόδου – Από τους Προιστορικούς χρόνους έως την Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου 1948 – Β έκδοση συμπληρωμένη. σ.399
Μὲ τὴν τουρκικὴ κατάκτηση του 1522 ἡ Ρόδος ἔμεινε ὑπόδουλη τέσσερις ὁλόκληρους αἰῶνες ἕως τὸ 1912, ὁπότε πέρασε σὲ ἄλλο κατακτητή (Ιταλούς) ἕως τὸ 1945. Μὲ τὴν παράδοση τῆς Ρόδου οἱ Ἱπποτικὲς γαλέρες πῆραν ὅλους τοὺς ἱππότες ποὺ σώθηκαν, τὰ κειμήλια ποὺ μποροῦσαν νὰ πάρουν κι' ἔφυγαν γιὰ τὴν Κρήτη. Μαζί τους ἔφυγαν καὶ 4-5.000 Ροδίτες, ποὺ δὲν εἶχαν ἐμπιστοσύνη στὸ νέο κατακτητή. Ακολούθησαν τις περιπέτειες τῶν Ἱπποτῶν στὴν Κρήτη καὶ στὴν Ἰταλία, ὅπου ἔμειναν ἀρκετοὶ κι' οἱ ἄλλοι ἐγκαταστάθη καν στη Μάλτα, τὴ νέα ἕδρα τοῦ Τάγματος. Προτίμησαν νὰ ξενιτευθοῦν παρὰ νὰ μείνουν, γιατὶ εἶχαν συμμερισθῆ τὶς τύχες τῶν Ἱπποτῶν, πολέμησαν μαζί γιὰ τὴ διάσωση τῆς πατρίδας τους, πιστοὶ ἕως τὴν τελευταία στιγμὴ κι' ἑπου μένως ἡ παραμονή τους στη Ρόδο ἦταν ἐπικίνδυνη. Στη Μάλτα σχημάτισαν ἰδιαίτερη κοινότητα διατηρώντας τὴ θρησκεία τους, Ορθόδοξοι ενωτικοί, ὅπως εἶχαν κανονισθῆ τὰ πράγματα μὲ τὴ συμφωνία τοῦ 1474 στη Ρόδο, ἀναγνωρί ζοντας τὸν Πάπα γιὰ νὰ ἔχουν τὴν προστασία του. Διατήρησαν καὶ τὴ γλῶσσα τους ὅσο ἦταν δυνατό, σιγὰ σιγὰ ὅμως μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου ἀφομοιώ θηκαν, ὅπως ἔγινε καὶ μὲ τοὺς τόσους ἄλλους Ἕλληνες φυγάδες, ὕστερα ἀπὸ τὴν κατάκτηση τῶν Ἑλληνικῶν χωρῶν, στὴν Ἰταλία, τὴ Γαλλία, καὶ τὶς ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες. Ὅλοι ἔχουν ὑποκύψει στὸν ἴδιο ἀδήριτο νόμο ποὺ ὑποκύ πτουν καὶ σήμερα ἑκατοντάδες χιλιάδες μεταναστῶν Ἑλλήνων καὶ ξένων σὲ χῶρες μὲ τὸ ἴδιο ἢ ἀνώτερο βιοτικὸ καὶ πολιτιστικὸ ἐπίπεδο.
Comments