Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΣΤΟΝ ΛΙΝΟΠΟΤΗ. ΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ.

Η εκτέλεση των Ιταλών αξιωματικών στον Λινοπότη είναι ένα τραγικό μαζικό έγκλημα πολέμου των Γερμανών στα Δωδεκάνησα. Γι’ αυτό κάποιοι Ιταλοί συγγραφείς ονομάζουν την Κω «μικρή Κεφαλονιά».

Μετά το τέλος της μάχης για την κατάληψη της Κω, στις 4 Οκτωβρίου 1943, οι Γερμανοί νικητές διαχώρισαν τους αιχμαλώτους.

Α) Οι αιχμάλωτοι Ιταλοί στρατιώτες είτε μεταφέρθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας, είτε  και κρατήθηκαν στο νησί για εργασίες, Αυτοί που έμειναν στο νησί ακολούθησαν δύο δρόμους: 1) Είτε έγιναν εργάτες των Γερμανών (Hiwis), 2) Eίτε μάχιμοι «εθελοντές» στρατιώτες (Kawis), οι οποίοι κράτησαν όπλο και προσχώρησαν στην Κοινωνική Δημοκρατία του Salo (R.S.I.) του Mussolini.

Β) Τους Ιταλούς αξιωματικούς τους μετέφεραν πεζούς στα κτήρια του στρατοπέδου του Λινοπότη (πρώην αγροτικού συνεταιρισμού). Υπεύθυνος για την επιλογή αυτή ήταν ο στρατηγός F.W. Müller, αρχηγός του ομώνυμου συγκροτήματος μάχης που κατέλαβε την Κω. Ανέκρινε μάλιστα ο ίδιος το μεγαλύτερο μέρος των Ιταλών αξιωματικών, ενώ τους υπόλοιπους ανέλαβε ο λοχαγός Kuhlmann, που ανήκε στις ειδικές δυνάμεις Küstenjäger στον δυτικό τομέα.

Όσοι επιλέχθηκαν, κλείσθηκαν στον Λινοπότη, όπου έγινε μία ακόμη ανακατάταξη των δύο ομάδων με αδιευκρίνιστα κριτήρια. Από εκεί 103 αξιωματικοί (κάποιοι αναφέρουν 88) μεταφέρθηκαν στο ανατολικό άκρο της Αλυκής, όπου και εκτελέσθηκαν.

Γι’ αυτό το έγκλημα υπάρχουν περισσότερα ερωτήματα απ’ τις απαντήσεις. Τα γεγονότα δεν έχουν διευκρινισθεί πλήρως και δεν έχουν βρεθεί μέχρι και σήμερα επίσημα γερμανικά έγγραφα σχετικά με το γεγονός αυτό.

Το Μάρτιο του 1944 εντοπίσθηκε ο χώρος της πρόχειρης ταφής και το Φεβρουάριο του 1945 έγινε η ανασκαφή και ανακαλύφθηκαν 8 μαζικοί τάφοι με 66 σορούς. Από αυτούς αναγνωρίσθηκαν 36, ενώ δεν μπόρεσαν να αναγνωρισθούν οι υπόλοιποι. Μέχρι σήμερα αγνοούνται 35 με 37 τουλάχιστον άτομα.

Οι αναφορές και οι μαρτυρίες των Ιταλών αξιωματικών, που επέζησαν, δεν συμφωνούν μεταξύ τους και δεν διευκρινίζουν ούτε τον ακριβή αριθμό των εκτελεσθέντων, ούτε την ακριβή ημέρα της εκτέλεσης, ούτε τον ακριβή τόπο, διότι έγιναν πιθανώς και άλλες εκτελέσεις εκτός του Λινοπότη. Έτσι και σήμερα παραμένουν πολλά ερωτήματα, που ζητούν ακόμη απαντήσεις.

Το 1992 ο Δήμος της Κω ανέγειρε ένα μνημείο στο χώρο του νεκροταφείου. Εκεί καταγράφονται τα ονόματα, όχι μόνο των 66 νεκρών που βρέθηκαν, αλλά των 103, που επίσης θεωρούνται ότι εκτελέσθηκαν στον Λινοπότη.

Έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με αυτό τα έγκληματα των ναζιστικών στρατευμάτων στην Κω. Το 1990 μου υπέδειξε τον χώρο εκτέλεσης ο Μ. Παπαθεοδωράκης και δημοσίευσα στα «Κωακά» το 1995 τις πρώτες αναφορές ιταλών. Ακολούθησε η μέχρι  έκδοση του βιβλίο μου ΚΩΣ 1912 – 1948. ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ και το ιταλικό KOS – EGEO OTTOBRE 1947. Όπου κατέγραψα τα μέχρι τα τότε ευρήματα. Έκτοτε το μόνο νέο εύρημα ήταν από την επιφανειακή ανασκαφή που έγινε στο χώρο. Ακόμη υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα που ζητούν απάντηση. Ο χρόνος θα δείξει.

Για περισσότερα στα βιβλία μου: ΚΩΣ 1912 – 1948. ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ. Δίτομο έργο. Κως, 2011. Στο Αναγνωστήριο: https://www.koshistory.gr/bivlia-pdf

Για τους ιταλομαθείς ΚOS – EGEO OTTOBRE 1943. L’ECCIDIO DEGLI UFFICIALI ITALIANI. Έκδοση στα ιταλικά, 2013.