Ο Ιταλός αρχαιολόγος Luciano Laurenzi γεννήθηκε στην Τεργέστη (Trieste) επί Αυστροουγγαρίας το 1902 με το όνομα Luciano Laurinsich[1]. Σπούδασε αρχαιολογία στη Bologna, απ’ όπου πήρε το πτυχίο του το 1924. Στην αρχή ενδιαφέρθηκε για τον Πολιτισμό των Ετρούσκων. Ήταν υπότροφος της Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής της Αθήνας. Στην Κω έφθασε το 1928[2], όταν ανέλαβε έφορος Μνημείων και Ανασκαφών της Κω. Από τη θέση αυτή προχώρησε σε ανασκαφές και ανακαλύψεις αρχαίων τοποθεσιών και αντικειμένων. Η μεγαλύτερη ανακάλυψή του είναι το Ρωμαϊκό Ωδείο και τα αγάλματα που έκρυβε μέσα του, μεταξύ αυτών και το επονομαζόμενο άγαλμα του Ιπποκράτη. Οι έρευνες και οι προτάσεις του Laurenzi για την προστασία αρχαιολογικών ζωνών επηρέασαν τον Mario Lago και τους πολεοδόμους στη σύνταξη των σχεδίων και των Ρυθμιστικών Κανονισμών της Κω το 1928 και 1934.
Τον διαδέχθηκε ο Luigi Moriccone. Από το 1934 μέχρι το 1938 ανέλαβε έφορος Αρχαιοτήτων στη Ρόδο. Επιστρέφοντας στην Ιταλία το 1938, έγινε έφορος Αρχαιοτήτων στη Λομβαρδία. Το 1939 έγινε καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Pisa[3]. Το 1940 ανέλαβε διευθυντής της Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών. Η Σχολή έκλεισε μετά την κήρυξη του Πολέμου από την Ιταλία στην Ελλάδα, αλλά ξαναλειτούργησε αμέσως μετά το 1941, με την τριπλή κατοχή της Ελλάδας.
Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1943, μετά από την ανακωχή της Ιταλίας, ο Laurenzi συνελήφθη από τους Γερμανούς. Το 1944 επέστρεψε στην έδρα του στο Πανεπιστήμιο της Pisa. Το 1946 ανέλαβε τακτικός καθηγητής Αρχαιολογίας και Ελληνορωμαϊκού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Bologna. Εκεί ανέλαβε επίσης διευθυντής στο Αρχαιολογικό Μουσείο και ασχολήθηκε με την «παλιά αγάπη» του, τον πολιτισμό των Ετρούσκων. Υπήρξε μέλος της Accademia dei Lincei[4]από το 1958 ως τον θάνατό του, στο Udine στις 25 Οκτώβρη του 1966.
[1] Το 1931 άλλαξε το επίθετο του σε Laurenzi (Bol. Ufficiale 1931/D.G 144/31-7-1931)
. [2] Αναγνωστίδου E., Η αστική ανάπτυξη της πόλης της Κω κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας (1912-1943), διδακτορική διατριβή στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Γεωγραφίας, Μυτιλήνη 2011, σ. 211. Η ουσιαστική και συστηματική αρχαιολογική έρευνα της Κω ξεκίνησε στον απόηχο των εργασιών ενός Αρχαιολογικού Συνεδρίου που έγινε στη Ρόδο το έτος 1928. Στην κατεύθυνση των συμπερασμάτων του Συνεδρίου αυτού ορίστηκε μια κανονική και αυτόνομη αρχαιολογική αποστολή για την Κω για λογαριασμό της Εφορείας Μνημείων και Ανασκαφών, με σκοπό τη συστηματική διερεύνηση του νησιού. Την ευθύνη της αποστολής ανέλαβε ο αρχαιολόγος L. Laurenzi, απόφοιτος και αυτός της Ιταλικής αρχαιολογικής σχολής της Αθήνας, ο οποίος πρωτοεμφανίστηκε στη Δωδεκάνησο γύρω στον Απρίλιο του 1928, μέσω της υποτροφίας που έλαβε σχετικά από το Ιστορικό και Αρχαιολογικό Ίδρυμα «FERT» (Κ.Δ. 55/15-4-1928). Τα αποτελέσματα των ερευνών υπήρξαν πλούσια, τόσο πριν, όσο και κυρίως, μετά το σεισμό του 1933. [3] Storico dell’Arte Greco-Romana. [4] Πρόκειται για την ιταλική Ακαδημία Επιστημών με έδρα τη Ρώμη.