Ο ΤΟΡΠΙΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ «ΈΛΛΗ» (15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1940)

Το 1940 με προτροπές του De Vecchi η Ιταλία προκαλούσε συνεχώς την Ελλάδα που θεωρούσε ότι βοηθούσε τους Άγγλους. Η Ελλάδα με ψυχραιμία και αυστηρή ουδετερότητα χειρίστηκε την κρίση. Η Ιταλία μετά τις παραβιάσεις πέρασε στην επιθετική δράση, προσπάθησε να κάνει κάτι πιο σοβαρό. Να βυθίσουν όποιο πλοίο έφερε ελληνική σημαία μέσα στο Αιγαίο. Εμπνευστής της διαταγής βύθισης ήταν το γενικό επιτελείο ναυτικού της Ιταλίας, το σχέδιο θα έφερνε σε εφαρμογή ο κυβερνήτης των Δωδεκανήσων De Vecchi μαζί με το ναύαρχο Biancheri (αρχηγός ιταλικού Ναυτικού στα Δωδεκάνησα). Εκτελεστής ήταν ο πλωτάρχης Giuseppe Aicardi, Κυβερνήτης του υποβρυχίου «Delfino».

CESARE MARIA DE VECHI

Ο ναύαρχος Biancheri στη Ρόδο

Υποβρύχιο «Delfino»

Η βύθιση του "Έλλη" αποτελεί μια καθαρή πράξη πειρατείας. Μόνο ένας αδίστακτος με νοοτροπία φασίστα μπορούσε να βυθίσει κρυφά σε ημέρα γιορτής σε ουδέτερη χώρα ένα πλοίο αγκυροβολημένο σε λιμάνι και άλλα δύο επιβατηγά γεμάτα κόσμο που ευτυχώς αστόχησε.

Το υποβρύχιο Delfino με τον Aicardi απέπλευσε από την Λέρο στις 20.30' ώρα της 14ης Αυγούστου, έφθασε στην Τήνο τις πρωινές ώρες της 15ης Αυγούστου, βρέθηκε έξω από το λιμάνι της Τήνου «εν καταδύσει», με σκοπό να τορπιλίσει «εχθρικά» οπλιταγωγά πλοία. Στην περιοχή εκτός του "Έλλη" υπήρχαν τα επιβατικά πλοία «Έλση» και «Έσπερος», που μετέφεραν προσκυνητές,. Δεν ήταν πολεμικά πλοία, ο Giussepe Aicardi προσπάθησε να βυθίσει πρώτα το πολεμικό πλοίο για να μην τους επιτεθεί και μετά τα επιβατηγά. Πράξη αίσχους.

Ακόμα κι οι Ιάπωνες όταν κτύπησαν τον αμερικανικό στόλο στο Pearl Harbor, μετά κήρυξαν πόλεμο στην Αμερική, ενώ ο Mussolini βύθισε το "Έλλη" χωρίς ποτέ να το παραδεχτεί επίσημα, μέχρι που το αποκάλυψε ο συνεργάτης του φασίστας Κυβερνήτης Δωδεκανήσου De Vecchi τη δεκαετία του 1950.

Ο τορπιλισμός της Έλλης αμαύρωσε την ιστορία αιώνων του ιταλικού Ναυτικού. Η υποκρισία και η επιπολαιότητα του Mussolini συνεχίστηκε όταν έστειλε τον Grazzi να συλλυπηθεί την ελληνική Κυβέρνηση για τις απώλειες ανθρώπων! Ακόμη και όταν η Ελλάδα μετά τις 28 Οκτωβρίου έδωσε στη δημοσιότητα τα ντοκουμέντα και τις φωτογραφίες των υπολειμμάτων των τορπιλών που αποδείκνυαν ότι ο ένοχος ήταν ιταλικό υποβρύχιο, οι Ιταλοί το αρνήθηκαν επιμένοντας ότι οι Άγγλοι βύθισαν την 'Έλλη" με ιταλικές τορπίλες! Από την επίθεση του «Delfino» σκοτώθηκαν ένας υπαξιωματικός και οκτώ ναύτες του «Έλλη», ενώ οι τραυματίες ανήλθαν στους 24. Μία γυναίκα, που βρισκόταν στην παραλία, πέθανε από καρδιακή προσβολή μετά την έκρηξη της δεύτερη τορπίλης στην προκυμαία. Μεταπολεμικά η Ιταλία αναγνώρισε την πράξη της και με βάση τις πολεμικές αποζημιώσεις υποχρεώθηκε το 1950, να παραδώσει το ελαφρύ καταδρομικό "Eugenio di Savoia" παραχωρήθηκε στην Ελλάδα ως πολεμική αποζημίωση και μετονομάστηκε σε "Έλλη". Έμεινε σε υπηρεσία στο Ελληνικό πολεμικό ναυτικό από το 1951 έως το 1965 και διαλύθηκε το 1973.

ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ «DELFINO».

Υποβρύχιο «Delfino»

Ήταν ιταλικό υποβρύχιο κλάσης Squalo. Ναυπηγήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1928, στα ναυπηγεία της πόλεως Monfalcone  και η καθέλκυση στις 15 Ιανουαρίου 1930. Ανέλαβε υπηρεσία ύστερα από 10 μήνες στις 11 Οκτωβρίου στη ΙΙ Μοίρα υποβρυχίων με έδρα την πόλη La Spezia.. Είχε πλήρωμα 5 αξιωματικούς και 47 υπαξιωματικούς. και ναύτες. Eίχε μήκος 69,80μέτρα και πλάτος 7,18μέτρα. Η ταχύτητά του υπό τη θάλασσα ήταν 8 κόμβοι και εκτός βυθού 15,1 κόμβοι. Έφτανε σε βάθος 80 μέτρων. Βυθίστηκε στις 23 Μαρτίου 1943 έπειτα από σύγκρουση με άλλο ιταλικό πλοίο.

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΣ GIUSEPPE AICARDI (1908 -1997).

O Aicardi ήταν Ιταλός πλοίαρχος, στις 15/8/1940  βύθισε το αγκυροβολημένο  «Ελλη» στην Τήνο. Δεν έλαβε απλώς διαταγές γνώριζε ότι έκανε μια πράξη παράνομης πειρατείας και κήρυξης πολέμου. Υπηρέτησε στα: DELFINO (TV.CO): Με βάση την Λέρο, από 20.04.1940 έως 14.11.1940. Στο υποβρύχιο TRICHECO (CC. CO) Με βάση την Λέρο από 14.11.1940 έως 28.12.1940. Από τις αρχές του 1943: MARINA TRAPANI επικεφαλής ανθυποβρυχιακής άμυνας (C. Serv. AS) και επικεφαλής του SOTTOGRUPPO AS.

Παρασημοφορήθηκε για την πολεμική του δράση: α) Στις 24 Οκτωβρίου 1941 με Χάλκινο Μετάλλιο Στρατιωτικής Ανδρείας. β) Στις 14 Ιουνίου 1943 με Πολεμικό Σταυρό Στρατιωτικής Ανδρείας. γ) Στις 14 Ιανουαρίου 1948 με Ασημένιο Μετάλλιο Στρατιωτικής Ανδρείας

Μετά τον πόλεμο υπηρέτησε στο ιταλικό εμπορικό ναυτικό.

Δεν μετάνιωσε ποτέ για το έγκλημα του ούτε διώχθηκε από το μεταφασιστικό ιταλικό κράτος.