ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΏΝ ΑΝΑΦΟΡΩΝ

Πολύ συζήτηση γίνεται τελευταία για την τοποθέτηση της προτομής του Rudolf Herzog. Η πολιτική δεν πρέπει να παρεμβαίνει στην τέχνη και την επιστήμη αλλά και η επιστήμη να μην γίνεται πολιτική.

Τα θέματα της ιστορίας και της μνήμης είναι πολύ σοβαρά για να τα αφήσουμε στους πολιτικούς.

Τα μνημεία έχουν σκοπό τη διατήρηση και ενίσχυση της πολιτιστικής ταυτότητας και της συλλογικής μνήμης , είναι απότιση τιμής και μνήμης.

Θα πρέπει να δημιουργηθεί μια επιτροπή που να αποφασίσει και να εισηγηθεί για τα μνημεία στο νησί μας. Όταν λέω μνημεία εννοώ γλυπτά, πινακίδες και γενικά αναφορές σε κάποιο ιστορικό γεγονός.

Πως είναι η κατάσταση σήμερα:

Α) ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΜΕ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ

1) Το 1943 απαγχονίστηκε για παραδειγματισμό από τους Γερμανούς ο Ηλίας Καπίρης. Στο σημείο της εκτέλεσης του υπάρχει μόνο μια μικρή μαρμάρινη πλάκα (στάση Η. Καπίρη) χωρίς να υπάρχει εκεί καμιά στάση. Το σοβαρότερο είναι ότι η ημερομηνία εκτέλεσης είναι λάθος και κανείς δεν ενδιαφέρεται. Ο Ηλίας Καπίρης εκτελέσθηκε την Κυριακή στις 19/12/1943 (από λάθος η πινακίδα στον πύργο της Πλατείας Ελευθερίας αναγράφει 24/12/43) Ο υιός του Αντώνης που μου είπε πριν 20 χρόνια με παράπονο ότι έστειλε επιστολή στο Δήμο ζητώντας να γραφτεί η σωστή ημερομηνία και τον αγνόησαν. Προσπάθησα με άρθρα και αναρτήσεις και κατ ιδίαν συναντήσεις με τις δημοτικές αρχές των τελευταίων 25 χρόνων που απευθύνθηκα να το αλλάξουν αλλά με αγνόησαν.

2) Στις 16/4/1945 οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους Θ. Κώστογλου, Σ. Περή, Α. Πατάκου, Στο Κοκκινόνερο τοποθετήθηκε ένα καλαίσθητο έργο που φιλοτέχνησε ο Κώος καλλιτέχνης Δαυίδ Χατζηδαυίδ με μεράκι και τοποθετήθηκε εκεί. Μέχρι εδώ όλα καλά οι αναφορές όμως στο μνημείο είναι λάθος. Στο Κοκκινόνερο δεν συνελήφθησαν οι τρεις που εκτελέσθηκαν, αλλά πίσω στα Μάρμαρα στη μάνδρα του Θεόκριτου. Η μάνδρα στο Κοκκινόνερο ήταν η χειμερινή του διαμονή και δεν έχει σχέση με τη σύλληψη των τριών. Το τόνισε και ο Π. Σβουρένος που ήταν παρών στα αποκαλυπτήρια του μνημείου. Παρά τις οχλήσεις μου δεν έγινε τίποτα.

ΠΟΙΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ

Θα πρότεινα τα εξής:

1) Ένα μνημείο στον Πλάτανο που να αναφέρει την εκτέλεση των 100 Κώων πολιτών από τους Οθωμανούς στις 11 Ιουλίου 1821 για τη συμμετοχή τους με πλοία της Κω σε επαναστατικές ενέργειες.

2) Ένα μνημείο στον τόπο εκτέλεσης του Γ. Ζουμπουλίκου στην Αντιμάχεια που εκτελέσθηκε την ίδια ημέρα με τον Η. Καπίρη.

3) Ένα μνημείο για τον Όμηρο Παπαζαχαρίου που έπεσε στην εκτέλεση του καθήκοντος του και όλων των Κώων στρατιωτών που σκοτώθηκαν σε μάχες.

4) Ένα μνημείο για τους βοσκούς της Αντιμάχειας και της Κεφάλου διότι αυτοί συνεργάστηκαν με τα συμμαχικά δίκτυα σήκωσαν στις πλάτες τους το φορτίο και κινδύνεψαν να τους εκτελέσουν οι Γερμανοί.

5) Ένα μνημείο για τους 23 νεκρούς πολίτες από τον αεροπορικό βομβαρδισμό στις 27/Μαρτίου/1945. Η πρόταση έγινε επίσημα αλλά δεν υπήρξε απάντηση, μάλλον κανείς δεν ενδιαφέρεται

6) Μπορεί να είναι φαίνεται κάπως πρόωρο άλλα ίσως κάποια στιγμή να γίνει και κάποιο μνημείο αφιερωμένο σε όλους τους νεκρούς όλων των μαχών της Κω σαν μέγιστο αντιπολεμικό μήνυμα για εχθρούς και φίλους.

Ο σκοπός των μνημείων είναι πολλαπλός και σημαντικός. Η μνήμη στους νεκρούς και την ιστορία του τόπου μας το απαιτεί. Πάντως παρά τις κατά καιρούς οχλήσεις μου στο Δήμο ουδείς ενδιαφέρεται, τα μνημεία μένουν με τα λάθη τους και η απροθυμία συνεχίζεται. Αλλά συνεχίζω να πιστεύω ότι κάποτε θα γίνει κατανοητό ότι είναι ιστορική ανάγκη και όχι πολιτική αντιπαράθεση. Αντιγράφοντας τον Αντόνιο Γκράμσι "πιστεύω ότι απέναντι στην απαισιοδοξία της νόησης προτάσσουμε την αισιοδοξία της βούλησης".

Για περισσότερες πληροφορίες στα βιβλία μου A και Β) ΚΩΣ 1912 -1948 ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ που είναι ανοικτά στον παρόντα ιστότοπο στα "ΒΙΒΛΙΑ".