Η πειρατεία στο Αιγαίο είναι μια πολύ παλιά υπόθεση και επηρέασε σημαντικά την οικονομία των νησιών και τον παράκτιων πόλεων. Η Κως βρισκόταν στους παλιούς ναυτικούς δρόμους Ανατολικής Μεσογείου – Κωνσταντινούπολης. Τα παλαιότερα χρόνια οι στόλοι των ισχυρών κρατών προσπάθησαν να την καταστείλουν χωρίς ποτέ να την εξαφανίσουν. Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι πειρατές λεηλατούν, ανταγωνίζονται αλλά και συνεργάζονται. Τον 16ο και 18ο αιώνα εμφανίστηκαν και επίσημα οι κουρσάροι οι οποίοι ήταν πειρατές μεν, αλλά υπό τις διαταγές βασιλέων και ηγεμόνων εναντίων των αντιπάλων τους. Αποτελούσαν τμήμα των ναυτικών δυνάμεων των αντιπάλων κρατών σε ένα είδος ανορθόδοξου πολέμου. Η πειρατεία επηρέασε με ποικίλους τρόπους την οικονομία των νησιών μερικά τα ευνόησε Με την εμφάνιση των πειρατών οι κάτοικοι κατέφευγαν στα κάστρα και σε οχυρές ζώνες όπως οι πύργοι και τα πυργόσπιτα που βρίσκονται σε όλα τα νησιά και ακτές του Αιγαίου. Υπήρχε ολόκληρο σύστημα έγκυρης προειδοποίησης από στρατιώτες και πολίτες για να προστατευτούν.
Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΜΠΑΒΡΗ
Πριν τον σεισμό του 1933 υπήρχε ένας μεσαιωνικό πύργος της εποχής των ιπποτών στον Αμπάβρη. Πιθανώς να ανήκε σε κάποιο πλούσιο γαιοκτήμονα. Ο πύργος διέθετε βοηθητικά οικήματα με δεξαμενή που όλα περιβαλλόταν από ψηλό τοίχο. Τον Πύργο είχε εντοπίσει ο Albert Gabriel και ο Maiuri που τον μελέτησαν και τον φωτογράφησαν. Ήταν ο παλαιότερος πύργος που είχε διασωθεί στην Κω. Βρισκόταν περίπου 400 μέτρα νότια της Κάζα Ρομάνα και 200 μέτρα ανατολικά από τα τόξα του υδραγωγείου. Το υλικό κατασκευής του είναι από αρχαία μάρμαρα σε δεύτερη χρήση και πέτρες, περίπου όπως είναι και η οχυρωματική περίβολος της Χώρας (1480 - 1500).
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η είσοδος (Δυτικά) που είναι υπερυψωμένη και έκλεινε με ανασυρόμενη γέφυρα όπως φαίνεται από την εσοχή για να εφαρμόζει ακριβώς αλλά και από τις οπές που διακρίνονται στο πάνω μέρος για να υπάρχουν τα σχοινιά ή αλυσίδες που συγκρατούσαν την κινητή γέφυρα. Κάτω διακρίνονται οι οπές που βρισκόταν ο άξονας που συγκρατούσε την πόρτα – γέφυρα. Τα ξύλινα κάγκελα μαρτυρούν ότι η είσοδος δεν χρησιμοποιείται πια.
Η καμάρα της εισόδου έχει ανάγλυφο με ιπποτικά στοιχεία, επίσης τα υπερυψωμένα παράθυρα ομοιάζουν με εκείνα στον νοτιοανατολικό πύργο της οχύρωσης της Χώρας (αυτός που έπαθε ζημιές από τον σεισμό του 2017).
Παράθυρα βρίσκονται μόνο στον πάνω όροφο. Στο πίσω μέρος (Ανατολικά) διανοίχθηκε αργότερα μια πόρτα στο επίπεδο του εδάφους για την ευκολότερη είσοδο και έξοδο των ενοίκων, παραμένει όμως και η παλιά υπερυψωμένη κύρια είσοδος.
Όταν τραβήχτηκε η φωτογραφία (1921 -1925) κατοικούνταν διότι διακρίνεται μια γυναίκα στο αριστερό παράθυρο.
Διακρίνονται στο άνω τμήμα οπές που ίσως χρησιμοποιούνταν σαν οπλοθυρίδες. Η κορυφή του είναι ομαλή και σοβατισμένη πιθανώς αυτό έγινε αργότερα για καλύτερη στεγανοποίηση, ίσως στην πρώτη κατασκευή να υπήρχαν και πολεμίστρες. Η ισχυρή αυτή οχύρωση μάλλον ήταν ιδιωτική διότι δεν διακρίνονται οικόσημα. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτε στην περιοχή που να μαρτυρεί ότι εκεί βρισκόταν κάποτε ο πύργος δεν γνωρίζω πότε κατεδαφίστηκε πιθανώς να γκρεμίστηκε με τον σεισμό του 1933.
